ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, 26 ਜੂਨ (ਪੋਸਟ ਬਿਊਰੋ): ਆਪਣੀ ਫਿ਼ਲਮ ‘ਸਰਦਾਰ ਜੀ-3’ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੀ ਹੋ ਰਹੀ ਆਲੋਚਨਾ ਵਿਚਕਾਰ ਦਿਲਜੀਤ ਨੇ ਬੀਬੀਸੀ ਏਸ਼ੀਅਨ ਨੈੱਟਵਰਕ ਇਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਬੋਲਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ, ਦਿਲਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਇਹ ਲੋਕ ਤਾਂ ਇਨਸਾਨ ਹੀ ਹਨ ਹਰ ਕੋਈ ਚੀਜਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਯੋਜਨਾ ਵਿੱਚ ਮੋਹਰਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਸਭ ਗੁਲਾਮ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ `ਤੇ ਸਾਡਾ ਕੋਈ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸਾਡੀ ਆਪਣੇ ਸਾਹਾਂ `ਤੇ ਵੀ ਸਾਡਾ ਕੋਈ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨਫਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਕੁੱਝ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਨਫਰਤ ਦੇ ਲਾਇਕ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਇਨਸਾਨ ਬਣ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਨਫਰਤ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ। ਪੰਜਾਬ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ। ਇਸਨੇ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਸਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਇਸਨੇ ਇਨ੍ਹੇ ਪ੍ਰਤੀਭਾਸ਼ਾਲੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਪੰਜਾਬ ਧੰਨ ਹੈ, ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਵੀ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਗਾਇਕ ਦਿਲਜੀਤ ਦੋਸਾਂਝ ਨੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ 2020 ਵਿੱਚ ਜੋ ਸਨ, ਉਸਤੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਬਦਲ ਗਏ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਛਲਾਂਗਾਂ ਅਤੇ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਅੱਗੇ ਵਧੇ ਹਨ, ਭਾਰਤੀ ਕਲਾਕਾਰਾਂ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੂਪ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕਈ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੋਚੇਲਾ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਫਿਰ ਦ ਟੁਨਾਇਟ ਸ਼ੋਅ ਵਿਦ ਜਿਮੀ ਫਾਲਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕ ਬਣ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਸਾਲ ਦੇ ਮੇਟ ਗਾਲਾ ਵਿੱਚ ਰੇਡ ਕਾਰਪੇਟ ਉੱਤੇ ਚਲਕੇ ਵੀ ਇਤਿਹਾਸ ਰਚ ਦਿੱਤਾ , ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਬਲ ਗੁਰੁੰਗ ਦੁਆਰਾ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਲੁਕ ਵਿੱਚ ਮਹਾਰਾਜਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਮੰਚ `ਤੇ ਪਰਗਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕੋਚੇਲਾ ਅਤੇ ਫਾਲਨ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਭੰਗੜੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਗਾਣੇ ਦਾ ਇੱਕ ਬਿੰਦੂ ਬਣਾਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਵਾਲੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਪਹਿਨਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੇਵਲ ਪੰਜਾਬ ਬਾਰੇ ਬੋਲਣ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਬਾਰੇ ਨਾ ਬੋਲਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ।

ਦਿਲਜੀਤ ਤੋਂ ਮੇਟ ਗਾਲਾ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੇ ਗਏ ਹਾਰ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ , ਮੈਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਪਤਾ ਚੱਲ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ (ਮੇਟ ਗਾਲਾ ਵਿੱਚ) ਜਾਵਾਂਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰਾਜਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪਿੱਛਲੀ ਵਾਰ ਕਾਰਟਿਅਰ ਸ਼ੋਅਰੂਮ ਗਿਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪਟਿਆਲੇ ਦੇ ਮਹਾਰਾਜੇ ਦਾ ਹਾਰ ਦੇਣਗੇ। ਇਹ ਸਾਡਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਚੁਰਾ ਲਿਆ। ਅਜਿਹੇ ਹੋਰ ਵੀ ਹਾਰ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲੈ ਲਏ ਅਤੇ ਵਾਪਿਸ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੇ ਦੇਣਗੇ, ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਇਸਦੀ ਕਾਪੀ ਬਣਵਾਈ। ਦਿਲਜੀਤ ਨੇ ਗੰਭੀਰ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਵੈਨਿਟੀ ਵੈਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਵਾਲੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਪਹਿਨਣ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਰੋ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਦਿਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਉੱਥੇ ਜਾਣਾ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਉੱਥੇ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਪੱਗ ਦੀ ਤਰਜਮਾਨੀ ਕਰਨਾ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦਿਲਜੀਤ ਮੇਟ ਹਾਲਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ, ਪੰਜਾਬ ਮੇਟ ਗਾਲਾ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਲੱਗੇ ਕਿ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਕੁੱਝ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਬਸ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਜੋ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਹ ਮੇਰੇ ਕਾਬੂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀ ਹਾਂ। ਜੋ ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਦੂਸਰਿਆਂ ਲਈ ਕੁੱਝ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਹ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਦਾ ਅਸਰ ਦੂਸਰਿਆਂ `ਤੇ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਵਾਰਥੀ ਆਦਮੀ ਹਾਂ।